Geet Ganga

मन माझे विसावले रे संघमंदिरी स्थिरावले॥धृ॥

किती भटकलो रानोमाळी एकलाच मी सांजसकाळी
भोंवतालचे भान नच मुळी ध्येयशुन्य जीवित थकले रे॥१॥

तोच कुठुनसा ये आर्त स्वर वीणा छे ना सतार नच तर
सनई न मुरली पार्थिव नच स्वर वीणा ना सतार नच तर
सनई न मुरली पार्थिव नच स्वर स्वर्गीय गीत मज गमले रे॥२॥

हे ताऱ्यांचे निगूढ गूंजन जळत्या ज्योतिचे संवेदन
फुटत्या लाटांचे प्रस्फुंदन ह्रद् भाव सर्व हे अवतरले रे॥३॥

प्रौढांचे समतोल समीक्षण तरुणांचे दाहक कर्तेपण
बालांचे ते विभूतिपूजन छेडिता तंतु हे स्वर घुमले रे॥४॥

येथ सुरांची नसे सजावट सजावट लटक्या शब्दांची नच वटवट
दांभिकतेचि तात्विक लटपट बोलते ह्रदय हे जळते रे॥५॥

आयुष्याचे गीतच गमले त्यागाच्या रागात गाइले
कर्तव्याचे सूरच सगळे गंभीर उरी वरवर हसले रे॥६॥

हळू हळू ह्रदयांत प्रगटली अनंत रुपे गीतामधली
ह्रदयाह्रदयी एकच झाली ते गीतच जीवन बनले रे॥७॥

mana mājhe visāvale re saṁghamaṁdirī sthirāvale ||dhṛ||

kitī bhaṭakalo rānomāḻī ekalāca mī sāṁjasakāḻī
bhoṁvatālace bhāna naca muḻī dhyeyaśunya jīvita thakale re ||1||

toca kuṭhunasā ye ārta svara vīṇā che nā satāra naca tara
sanaī na muralī pārthiva naca svara vīṇā nā satāra naca tara
sanaī na muralī pārthiva naca svara svargīya gīta maja gamale re ||2||

he tāyāṁce nigūḍha gūṁjana jaḻatyā jyotice saṁvedana
phuṭatyā lāṭāṁce prasphuṁdana hrad bhāva sarva he avatarale re||3||

prauḍhāṁce samatola samīkṣaṇa taruṇāṁce dāhaka kartepaṇa
bālāṁce te vibhūtipūjana cheḍitā taṁtu he svara ghumale re ||4||

yetha surāṁcī nase sajāvaṭa sajāvaṭa laṭakyā śabdāṁcī naca vaṭavaṭa
dāṁbhikateci tātvika laṭapaṭa bolate hradaya he jaḻate re ||5||

āyuṣyāce gītaca gamale tyāgācyā rāgāta gāile
kartavyācea sūraca sagaḻe gaṁbhīra urī varavara hasale re ||6||

haḻū haḻū hradayāṁta pragaṭalī anaṁta rupe gītāmadhalī
hradayāhradayī ekaca jhālī te gītaca jīvana banale re ||7||